حب الحسین یجمعنا یک واقعیت است/ زیر پرچم امام حسین (ع) همه نژادها و قومیتها برابر هستند
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۵۱۶۹۶
عضو خبرگان رهبری بابیان اینکه حب الحسین یجمعنا یک واقعیت است، گفت: زیر پرچم امام حسین (ع) همه نژادها و قومیتها برابر هستند و تنها حب حسین مشترک است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ آیتالله سید احمد حسینی خراسانی در گفتگو با خبرنگار قم فردا،با اشاره به ایام پیادهروی اربعین حسینی اظهار داشت: در روایات و بیانات بزرگان پیادهروی بهخصوص با پای پیاده برای زیارت بیتالله الحرام و زیارت سیدالشهدا بسیار سفارش شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: این عمل درواقع نوعی تواضع و فروتنی در برابر مقام امام حسین (ع) که قابلستایش بوده و دارای مشروعیت دینی است.
حسینی خراسانی تصریح کرد: در برخی اوقات افراد این عمل را با توجه به نذری که میکنند برای خودشان واجب میدانند که اجروقرب کار خود را بالا میبرند.
وی بابیان ین اینکه پیادهروی اربعین یک عمل پسندیده است، ابراز داشت: درواقع عاشقان حضرت در این روز دلدادگی و عشق و علاقه خودشان را به سالار شهیدان نشان میدهند.
عضو خبرگان رهبری بابیان اینکه حب الحسین یجمعنا یک واقعیت است، بیان داشت: این عبارت به این معنی است که در و باب امام حسین (ع) بر روی همه باز است و درواقع پرچم امام حسین (ع) پرچمی است که همه میتوانند زیر آن جمع شوند.
وی ادامه داد: در زیارت امام سوم شیعیان قومیتها، ملیتها، نژادها، رنگها، گویشها و حتی عقیدهها و آیینها مطرح نیستند و تنها علاقه و دلدادگی حرف اول را میزند.
حسینی خراسانی ابراز داشت: این پیادهروی اختصاص به شیعیان ندارد و بسیاری از کسانی که مسلمان هم نیستند و به امام حسین عشق میورزند، در پیادهروی اربعین شرکت میکنند.
وی ابراز داشت: حب الحسین یجمعنا درواقع به این معنا است که همه میتوانند زیر آن جمع شوند و با حفظ سلایق مختلف حسین بن علی (ع) را دوست داشته باشند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۵۱۶۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»